بلوچانی مکران

بَــــلــوْچانی مکران

مکران ای سرزمین جاودان

قدمتت هم پایه ی هفت آسمان

ای سرای مأمن آزادگان

دور باد از دامنت دست دگران

جای جای خاک تو بوی صفاست

یادگاری از مردمانی با صفاست

چشم تاریخ خرد بود باری گواه

بر رشادت های حمل ودادشاه

آن یلی که فوج شاهی را شکست

آن گرفته جان شیرین را به دست

نیست شخصی غیر شیر کوی سفید

دادشاهی که جهان چون او ندید

یک تنه رفتند به جنگ پرتغال

دست خالی با مسلسل ها جدال

اجنبی بر خاک تو نابرده دست

چون که خاکت بر بلوچان پیر است

رسم او مهمان نوازی وصفاست

سر به قولش می شود از تن جدا

در مرامش رندی و مردانگیست

چون به غیرت در رسد دیوانگیست

هان:تو دیگ غیرتش ناور به جوش

تا چو شیران ناوردبرتو خروش

بلوچستانم دارد مردمانی باصفا

چون که دارد یادگاری از اقوام آریا

منبع : بلوچ کپی