« من از جهانی دگرم »

«  من از جهانی دگرم  »

من از جهانی دگرم من از جهانی دگرم        

 ساقـی از ایـنعالـم واهی رهـایـم کـن

                                رهـــــایـــــــــمکـــــن

 نمـی خواهـــم در ایـــن عــالـم بمـــانم  

بیا از این تـنآلوده و غمگین جدایم کـن

                               جــــدایـــــــــمکـــــن

 تـو را اینجـا بـه صدهـا رنگ مـی جوینـد  

تــو را بـا حیلــهو نیــرنـگ مـی جـوینــد

تـو را با نیـزه هــا در جنگ مــی جوینـد  

تــو را اینجا بـهگرد سنگ مـی جـوینــد

تـو جــــــان مـــــی بخشـــی و اینجـــــا 

بـــه فتـــوایتــو می گیرنـد جــان از مــا

نمیدانم کی ام من نمیدانم کی اممن

آدمــم روحـمخـدایـم یــا کــه شیطانـم

تو با خود آشنایم کن

اگــــــــــر روح خـــــداونــــــدی

دمیده در روان آدمو حواست

پس ای مردم خـدا اینجاست

خـدا در قـلب انسانهـاست

بـه خـود آی تــا کـه دریــابــی

خـدا در خـویشتـنپیـداسـت

همـای از دست ایــنعـالـم

پر پرواز خود بگشود و در خورشید و آتش سوخت

خداوندا بسوزانم همایم کن

نمـی خواهـــم در ایـــن عــالـم بمـــانم

        بیا از این تـنآلوده و غمگین جدایم کـن

                                   جــــدایـــــــــمکـــــن

مـن از جهانی دگـرم