روز مـــــ ــ ــــوعـــــ ـــ ـــود ...

دیوار اتاقم پر شده از...

نوشته های غمگین و عکس های کهن...

نوشته هایی که به خاطره آنها حرفهای زیادی را تحمل کردم...

نوشته هایی که بابت آنها مرا مسخره کردند...

به افکار من خندیدند...

عکس هایی که هرکس وارد اتاقم میشه...

با دیدن آنها به گذشته سفر میکنه...

یادی از مردگان میکنه...

اتاقم بوی مرگ گرفته...

زندگی کردن توی این اتاق سخته...

سخته خودت سرشار از شادی باشی ولی اتاقت لبریز از غم...

خداجون هرچه زودتر روز موعود رو بروسون...

روزی که بتونم این نوشته ها و عکس هارو از دیوار اتاقم پاک کنم...

و به جای آنها عاشقانه هایم رو به دیوار اتاقم بزنم...

عاشقانه هایی که با آنها زندگی میکنم...

عاشقانه هایی که روزها توی این چهار دیواری مجازی حبسند...

تا همه بفهمن که دیگه تنها نیستم...

همه بفهمند که من صاحب بهترین دختره دنیا هستم...

دختری به نام عــــاطــفـه...

تنها ملکه ی قلب من...

و دوباره دلم میخواد فریاد بزنم...

فریاد بزنم و بگم...

... عــــاطــــفـــه ...

... ای نــــــازنـــــیـــنــــم ...

... دوســــــــــتـــــــتـــ دارمـــــ ...